Martinikerk 800 tot 1100
Kerk in opbouw
Het eerste gebouwtje van Easterein was waarschijnlijk eenvoudig van uiterlijk en gemaakt van hout en leem. Het is haast wel zeker dat er zo’n “kerkgebouwtje” heeft gestaan. De oudste dorpskerken werden niet door de parochianen zelf gesticht. Ze werden vaak gebouwd door hoofdelingen (“haedling” in oude Friese aktes), families met veel macht, (grond)bezit en invloed.
De opvolger van deze “kerk” is waarschijnlijk al in de 10e gebouwd van tufsteen, een duur en moeilijk te verkrijgen gesteente. Kostbare grondstoffen gebruikte men niet zomaar, en zeker niet als er getwijfeld werd, of de “investering” wel noodzakelijk was. Blijkbaar was het “verzamelplekje” waar het eerste gebouw stond, veilig genoeg om verder te investeren en zo het dorp te laten groeien. Later in de 13e eeuw werd de kerkstatus vergroot door de aanbouw van de sacristie.
De meeste interieurs van deze eerste kleine “kerkjes” waren sober en bestonden uit enkele iconen of beeldjes en een altaar, dat voor de eredienst gebruikt werd. Het is niet ondenkbaar dat dit gebouw al een regionale functie had. Een plaats waar al vergaderd, gehandeld en rechtgesproken werd.
Kerkwijding
Een kerk mocht niet gewijd worden als er niet minstens twee volwaardige agrarische bedrijven aan werden geschonken. Eén voor het onderhoud van de kerk, en één voor de pastoor. Ook onze Martinikerk werd op een goede dag ingewijd, en daarmee werd de kerkstichting bekrachtigd. Helaas is hierover niets meer bekend. Ieder jaar werd de inwijding van de kerk opnieuw gevierd, waarbij het gehele dorp
uitliep en na afloop gezamenlijk feest vierde (dorpsfeest). De eerste kerkwijding heeft naar alle waarschijnlijkheid plaats gevonden in de tweede helft van de 10e eeuw. Sinds 9e eeuw traden er namelijk personen/voogden op, die zorgden voor het dagelijks bestuur en dus later voor de kerk.
Kerkvoogden dus tegenwoordig kerkrentmeesters.
Colofon
Boek Martinikerk Easterein 2014
Boek Easterein 1995
